Labyrinten lopen
Het doorlopen van labyrinten voor ‘religieuze’ doeleinden is al wel 3000 jaar oud. Het is een heidens gebruik waarvan we nog altijd archeologische bewijzen vinden. De christelijke kerk heeft het lopen van labyrinten afgezworen. Tot voor kort, althans. Want de laatste decennia is deze praktijk opnieuw geïntroduceerd. En met succes, duizenden mensen worden er onweerstaanbaar door aangetrokken.
Het (lopen van het) labyrint heeft een onmiskenbaar occulte werking. Van oudsher werd het toegepast bij demonische tempelvieringen. Het speelde een rol als Kundalini-energiebron (in het hindoeïsme wordt kundalini ‘slangenkracht’ genoemd (!)). Het fungeerde als hulpmiddel bij waarzeggerij, en zette de poort open naar de geestenwereld.
Labyrintlopen is daarom zo aantrekkelijk omdat ons wordt wijsgemaakt dat we ‘God’ kunnen leren kennen door een soort van geestelijke ervaring. Stel, dat dit zou kloppen. Alles wat ik als christen heb geleerd over het hebben van een relatie met God (bekering, geloof in het offer van de Here Jezus, ontvangen van de Heilige Geest, etc.) zou overbodig zijn. Immers, als ik zou weten dat ik een ‘God’-ervaring zou kunnen hebben door gewoon het labyrint te lopen, dan zou ik onmiddellijk gaan labyrintlopen, wetende dat daarmee alles ‘in orde’ is.
Gevoel
En hoe weet ik dan dat het in orde is? Dat is een gevoelskwestie. Als het goed voelt, is het goed… Dit is dezelfde logica als die van de kapitein die het anker in het ruim van zijn schip gooit. De houvast die het schip nodig heeft bevindt zich echter buitenboord. Zo is het ook met ons mensen. Zekerheid vinden in onszelf is zelfbedrog. We hebben geloof nodig, geloof in Iemand Die heeft aangetoond te kunnen en te willen helpen. Lees wat Paulus schrijft over de christelijke hoop.
Haar (de christelijke hoop) hebben wij als een anker der ziel, dat veilig en vast is, en dat reikt tot binnen het voorhangsel (Hebreeën 6:19)
Hier liggen vele gevaren op de loer. De voornaamste is die van de gewenning. Als we eenmaal beginnen te vertrouwen op emoties en gevoel, zal Gods Woord geleidelijk aan gesloten blijven. De Bijbel verliest haar plaats en functie als absolute autoriteit voor geloofsinhoud en de christelijke levenspraktijk. En als ‘het goed moet voelen’ komen steeds meer rituelen in aanmerking. Als ware men in de supermarkt van de zingeving, kan men kiezen uit ‘wat het beste voelt’, ofwel ‘wat het beste bij mij past’. De Bijbel herkent dit als eigenwillige godsdienst.
Dit toch is, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendunkelijke (Telos: eigenwillige) godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde (en dient slechts) tot bevrediging van het vlees. (Kolosse 2:23)
Aan de lopende band verschijnen boeken die vol met staan met aanwijzingen hoe de ‘nieuwe spiritualiteit’ te praktiseren. Opvallend is dat men ons bij rites wil brengen die allerlei oude (klooster)orden gebruikten om dichter bij God te komen. Rituelen die niet in niet in de Schrift worden gevonden. (Gelovige) achterdocht is dus aan te raden.
Photo by Erez Attias on Unsplash
New Age
New Age prijst labyrinten en doolhoven aan zodat een mens ‘zichzelf kan actualiseren’. De gedachte hier achter is dat je, terwijl je over een pad loopt naar het midden van het labyrint of doolhof, actief werkt om je geest tot rust te brengen (denken), en leert je te focussen op hoe je je voelt. Je leert jezelf om in contact te komen met je innerlijke gevoelens, zodat je meer over jezelf te weten kunt komen. Dit ‘jezelf leren kennen’ met de belofte van positieve resultaten staat haaks op de boodschap van de Bijbel. Daarin wordt ons nadrukkelijk getoond wat van nature in de mens is. De Here Jezus en ook Paulus zeggen daarom juist van jezelf weg te lopen, jezelf te vergeten.
21 Want van binnenuit, uit het hart der mensen, komen de kwade overleggingen, hoererij,
22 diefstal, moord, echtbreuk, hebzucht, boosheid, list, onmatigheid, een boos oog, godslastering, overmoed, onverstand.
23 Al die slechte dingen komen van binnen uit naar buiten en maken de mens onrein. (Markus 7:21-23)
19 Het is duidelijk, wat de werken van het vlees zijn: hoererij, onreinheid, losbandigheid,
20 afgoderij, toverij, veten, twist, afgunst, uitbarstingen van toorn, zelfzucht, tweedracht, partijschappen,
21 nijd, dronkenschap, brasserijen en dergelijke, waarvoor ik u waarschuw, zoals ik u gewaarschuwd heb, dat wie dergelijke dingen bedrijven, het Koninkrijk Gods niet zullen beërven. (Galaten 5:19-21)
We hoeven geen tijd te besteden aan het vergaren van kennis over onszelf. Alles wat we moeten weten is dat we gevallen zijn, dat we onszelf niet kunnen redden en dat de Enige die dat wel kan, Jezus Christus is. Hij belooft redding aan een ieder die in geloof tot Hem komt.
Photo by Erez Attias on Unsplash
Satan
Satan heeft vrije toegang tot onze wereld. Gelukkig kan hij niet zomaar in de levens van mensen komen. Maar we kunnen hem wel uitnodigen! Dit kan direct – hem letterlijk uitnodigen – of indirect worden gedaan. Indirecte methoden zijn spelen met een Ouija-bord, drugs gebruiken, losbandig leven, mediteren, TM gebruiken, wandelen door labyrinten, contemplatieve gebeden gebruiken en vele andere schimmige activiteiten. Ze openen de deur naar het rijk der duisternis. Satans trawanten zien die opening en glippen er door heen! Als de deur naar Satans rijk eenmaal open is, is het heel moeilijk om hem weer te sluiten.
De contemplatieve beweging raadt ons aan die weg te gaan – blijkbaar zonder te beseffen wie zich intussen grijnzend in de handen staan te wrijven. Weer stellen we de vraag: ‘Waar is men toch mee bezig?’