Weer wat nieuws …
Wikipedia over de emerging church-beweging:
De ‘emerging church movement’ is een christelijke beweging die eind 20e eeuw is opgekomen en waarbinnen ernaar gestreefd wordt het Koninkrijk van God gestalte te geven binnen de plaatselijke tijd en cultuur. De term is een overkoepelend begrip voor een grote diversiteit aan nieuwe – dikwijls experimentele – vormen van missionair kerk-zijn in een postmoderne cultuur. (…) Om de beweging te typeren wordt meestal de term ‘emerging church’ (opkomende kerk) gebruikt, (…), maar ook ‘emergent church’ (zich vrijmakende kerk).
Tot nu toe stelde ik stromingen aan de orde die op de een of andere manier iets aan de Schrift toevoegen. Ze pretenderen rechtstreekse informatie van God te hebben ontvangen die – geeft men toe – mogelijk afwijkt van wat in de Bijbel staat. Toch zijn die nieuwe openbaringen wat hun betreft ook ‘Gods woord’. In plaats het absolute gezag van de Bijbel als vaststaand te beschouwen stellen ze de nieuwe ‘openbaringen’ boven Gods Woord. Gods ‘oude Woord’ wordt overruled door Gods ‘nieuwe Woord’. Alsof God Zich heeft bedacht, of nog erger, alsof God inziet dat de ‘oude informatie’ niet klopt.
In een iets andere vorm, maar naar zijn wezen gelijk in pretentie, is het Pauselijk spreken ‘ex cathedra’. Verschil met de New Apostelic Reformation, Kingdom Now en vele andere charismatische stromingen is dat men er in de katholieke kerk zeer terughoudend mee om gaat. Toch blijft het een ongehoorde aanmatiging het eigen spreken hetzelfde gezag toe te dichten als de Schrift. Dit zegt Wikipedia over het rooms katholieke ‘ex cathedra’.
Ex cathedra is afkomstig van het Latijn en betekent letterlijk: ‘vanuit de zetel’ (gesproken vanuit de pauselijke zetel). (…)
Als een paus iets ‘ex cathedra’ afkondigt, dan heet hij onfeilbaar te zijn. Sinds het Eerste Vaticaans Concilie in 1870 het dogma van de onfeilbaarheid heeft afgekondigd, heeft slechts eenmaal een paus ex cathedra gesproken, namelijk Paus Pius XII, die in 1950 het dogma van de tenhemelopneming van Maria afkondigde.
Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) bevestigde de onfeilbaarheid van de Paus met de uitspraak: ‘Deze onfeilbaarheid bezit de paus, het hoofd van het college van bisschoppen, krachtens zijn ambt, wanneer hij als opperste herder en leraar van alle gelovigen, die zijn broeders versterkt in het geloof een leer omtrent geloof of zeden door een definitieve akt proclameert’ (Tweede Vaticaans Concilie, Lumen Gentium, Hoofdstuk 3, Artikel 8, alinea 25). (…)
Een aantal theologen (…) wees er op dat de idee van een onfeilbaarheid onlogisch en onhoudbaar is omdat opeenvolgende Pausen elkaar hebben tegengesproken.
De emergent church-beweging (Opkomende Kerk)
Het grote verschil tussen bovenstaande enormiteiten en de emergent church-beweging zit hem in de te brengen boodschap. De emergent church-beweging verandert de boodschap van de verkondiging. Nu kun je stellen dat eerder genoemde stromingen dat ook doen, maar er is een verschil. De emergent church-beweging stelt doodleuk dat de evangelieboodschap niet meer van deze tijd is. De kerken lopen leeg, en dat vraagt om een nieuwe benadering. Een (ver)nieuw(d)e kerk is nodig. Deze nieuwe kerk zal vanuit de oude kerk opkomen (emerge). Men is op dit ‘idee’ gekomen dankzij ontwikkelingen in de filosofische wereld. (Filosofie is op wetenschappelijke wijze nadenken over de wereld, het leven etc.)
Modernisme
De middeleeuwse mens was een gelovig mens. Gelovige in de breedste zin des woords. Gelovig en bijgelovig zou je kunnen zeggen. Zo rond het begin van zeventiende eeuw is dit gaan veranderen. Leefde de mens tot dan toe in volstrekte afhankelijkheid van God of afgod, nu kantelt het beeld en ziet de mens zich als onafhankelijk, zelfstandig, zelfredzaam. Niet langer is de onzienlijke wereld van God, engelen en demonen uitgangspunt, maar de mens zelf. Hij neemt niets meer voetstoots aan (op goed geloof(!)) maar gaat zelf uitdokteren hoe de wereld en het bestaan in elkaar zitten. De mens gaat zelf bepalen wat waar is en wat niet. Is iets strijdig met wat we waarnemen, dan wordt het voor onbestaanbaar gehouden. Voor het geloof betekent dit dat alleen aan wat ‘wetenschappelijk is’ voor waar wordt behouden. Al het bovennatuurlijke wordt verworpen. Er ontstaat zo een gesloten wereldbeeld. Alleen wat logisch is, wat kan worden gemeten, kan worden bewezen, blijft over. Deze opvatting plaatst de mensheid in een gesloten doos, zonder ramen en deuren. Buiten de doos is niets en grijnst de zinloosheid ons aan.
Postmodernisme
Postmodernisme betekent simpelweg ‘wat na het modernisme komt’. Wat ten tijde van het modernisme als van het hoogste belang werd beschouwd – de denkende mens met al diens meten en weten – is achterhaald. Van alles wat de mens nu waarneemt wordt de betekenis bepaald door de eigen opvatting. De wetenschapper met een evolutionistisch bril op ziet in aardlagen het bewijs van een al miljoenen jaren gaande geleidelijke ontwikkeling. De wetenschapper met een creationistische bril ziet daarentegen in diezelfde aardlagen het bewijs voor de Bijbelse zondvloed. Je neemt niet meer ‘onbevooroordeeld’ waar. De betekenis die je geeft aan hetgeen je waarneemt bepaalt de conclusie. Gezaghebbende uitspraken van gezaghebbende geleerden hebben geen bestaansrecht meer.
Peter de Haan, eindredacteur van Het Zoeklicht verwoordt het als volgt.
‘Dat is jouw mening, dat mag je vinden. Ik heb de mijne en dat is mijn waarheid’. Deze manier van redeneren typeert de postmoderne mens, die geen absolute waarheid meer accepteert. Een houding die ook in kerken te vinden is.’
Gevolgen voor de leer van de (emergente) kerk
- Gezonde Bijbelse leer is gevaarlijk en zorgt voor scheuringen, de persoonlijke geloofservaring is belangrijker dan de juiste leer.
- Bijbelse profetie wordt niet langer onderwezen en wordt als tijdverlies beschouwd.
- Israël wordt minder belangrijk en heeft nauwelijks nog Bijbelse betekenis.
- Eventueel worden de beloften voor Israël op de Kerk toegepast (vervangingstheologie).
- Bijbelstudie wordt vervangen door studie van boeken van gerespecteerde leiders.
- De gezondheid van de kerk wordt afgemeten aan het aantal bezoekers.
- De waarheid van Gods Woord wordt minder belangrijk.
- Gods Woord, in het bijzonder begrippen als hel, zonden, berouw en bekering, raken steeds meer op de achtergrond; we willen immers de ongelovige niet ‘wegjagen’.
Bron: Roger Oakland (www.understandthetimes.org)
Gevolgen voor de belijdenis van de (emergente) kerk
- Voor vele vooraanstaande leiders bezit de Schrift niet langer het hoogste gezag.
- Het Evangelie van Jezus Christus wordt vervangen door humanistische methoden die voor kerkgroei en een sociaal evangelie moeten zorgen.
- Er wordt meer en meer nadruk gelegd op ‘wat zit er in voor mij’ in het ‘hier en nu’, en er wordt veel minder zorg besteed aan de waarschuwingen in de Schrift over de aanstaande wederkomst van Jezus Christus en een voor de deur staand oordeel over planeet aarde.
- Meer en meer christelijke leiders zoeken een koninkrijk van God dat hier en nu op aarde moet opgericht worden door menselijke inspanningen en ontkennen dat Jezus Christus zal regeren in een letterlijk duizendjarige periode die zal komen.
- Er worden vele bruggen gelegd die leiden in de richting van eenheid met de Rooms-katholieke kerk.
- Er wordt een Christendom gepromoot dat is gebaseerd op persoonlijke geloofservaringen (met God) om de postmoderne generatie aan te trekken en te bereiken, de ‘Emerging Church’ genaamd.
- Ons wordt gezegd dat het Christendom heruitgevonden moet worden om het betekenis te geven voor de huidige generatie.
- Het Christendom wordt aangeprezen met simpele en aantrekkelijke info zonder veel details opdat iedereen het kan begrijpen. Gods Woord raakt intussen steeds meer op de achtergrond. Beelden en ervaringen worden gepromoot als dé manier om God te ervaren.
- Om het Christendom te heruitvinden wordt ons gezegd dat wij naar het verleden moeten kijken. Welke ervaringen waren succesvol om mensen aan te trekken voor het Christendom? Deze ervaringen omvatten iconen, kaarsen, wierook, liturgie en sacramenten.
- Veel kerkleiders zijn van mening dat de Reformatie té ver is gegaan. Zij onderzoeken de theorie van de ‘kerkvaders’ dat Jezus wel werkelijk aanwezig wordt in de communiehostie. Zij onderzoeken of het Avondmaal misschien toch meer is dan alleen een symbolische gedachtenismaaltijd.
- Men loopt steeds meer warm voor oecumenische eenheid als zijnde onmisbaar voor de wereldvrede. Men beweert dat er vele wegen zijn tot God en dat Jezus Christus niet de enige weg is.
Bron: Roger Oakland (www.understandthetimes.org)
Gevolgen voor de beleving van het geloof in de (emergente) kerk
- Contemplatief gebed, repetitief gebed, ademgebed, het Jezus gebed
- Lectio divina
- Een labyrint lopen
- Gebruik van gewaden, duistere ruimten, kaarsjes
- Bidden bij iconen
- Een christelijke vorm van yoga
- Allerlei vormen van meditatie
- Visualisatie, geleide verbeelding
- Dans, als methode om het goddelijke te bereiken en te ervaren
- Rituelen, als weg tot Godservaring
- Worship (repetitief zingen, zweven, passief overgeven)
- Muziek (b.v. gregoriaanse zang)
- Stil worden, de stilte beoefenen, in de stilte gaan, in stilheid wacht op boodschappen van God, momenten van stilte in samenkomsten
Bron: Roger Oakland (www.understandthetimes.org)
Terug naar de Rooms Katholieke Kerk
Veel van wat hierboven als kenmerkend voor de emergent church-beweging werd genoemd zal de lezer die enigszins bekend is met de leer en de praktijk van de Rooms Katholieke Kerk bekend voorkomen. Er lijkt namelijk een verborgen agenda achter dit alles te bestaan: terug naar de Rooms Katholieke Kerk.
Onderschat dit niet. Veel, ook eens evangelische kerken, staan nu open voor oecumenische eenheid met Rome. De tijd dat evangelische christenen aanvoelden wat Rooms-katholicisme tot Rooms-katholicisme maakt lijkt achter ons te liggen. De emergent church-beweging werkt aan het ideaal dat er eenheid moet komen. Niet alleen tussen protestantse en evangelische kerken, maar uiteindelijk een eenheid van alle kerken. Bijbelse bezwaren worden daarbij genegeerd.
Dit streven wordt niet alleen binnen de emergent church-beweging aangemoedigd, ook binnen de Rooms Katholieke Kerk leeft deze ontwikkeling sterk. Opvallend detail daarbij is de betekenis die men aan het begrip ‘evangelisatie’ geeft. Gangbaar is de betekenis ‘het christelijke geloof verbreiden onder ongelovigen’. De Rooms Katholieke Kerk verstaat onder evangelisatie echter ‘bekeren tot de Rooms-katholieke kerk en de Rooms-katholieke Jezus’.
En wij?
De emergent church-beweging presenteert zich niet als nieuw kerkgenootschap, of als een nieuw te stichten kerk. Nee, de omwenteling vindt plaats binnen de bestaande kerken. Die zullen geleidelijk aan getransformeerd worden. Kijk om u heen. Het gebeurt! Ziet u een of meer bovenstaande kenmerken in uw kerk? Wees niet naïef. Ook uw kerk komt aan de beurt. Op weg naar de ene grote allesomvattende wereldkerk! De gehele christenheid koerst af op een verwelkoming van de antichrist. Waakt!
2 predik het woord, wees paraat, gelegen en ongelegen; weerleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en lering.
3 Want er zal een tijd zijn dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar naar hun eigen begeerten voor zichzelf leraars zullen verzamelen, om zich het gehoor te laten strelen;
4 en zij zullen het oor van de waarheid afkeren en zich tot de fabels wenden. (Telos)(2 Timotheüs 4:2-4)