In dit laatste artikel wil ik aandacht besteden aan een aantal ‘losse onderwerpen’ die nog onbesproken zijn gebleven. De eerste betreft ‘De grenzen van het aan Israël beloofde land’. Dit raakt rechtstreeks aan de Bijbelse profetieën.
Het is in Leviticus 25:23 dat God zegt ‘het land is van Mij’. Uiteraard is de gehele aarde van God, maar het is veelzeggend dat Hij dat in het bijzonder zegt van dit gebied. De naam van het land was oorspronkelijk Kanaän, later werd ook de naam Palestina gebruikt. De Bijbel noemt het gebied ook nog ‘het Sieraadland’ (Daniël 11:41a) en ‘de navel van de aarde’ (Ezechiël 38:12b).
De grenzen van het gebied dat God voor het volk heeft bestemd worden o.a. beschreven in Genesis 15:18-21, Numeri 34:1-12, Deuteronomium 11:24-25, Jozua 1:2-6 en Ezechiël 47:15-20.
Het valt op dat in bovenstaande Schriftplaatsen de grenzen niet steeds gelijk zijn. Dit hangt samen met de opstelling van het volk. De grenzen zijn sowieso nooit realiteit geworden, omdat het volk Gods opdracht in Jozua 15:1-7 niet heeft uitgevoerd. De genoemde grenzen zijn dus voorwaardelijk en worden beïnvloed door de gehoorzaamheid van het volk, en van de zegen of het oordeel van God. Uit alle beschrijvingen blijkt echter wel dat het gebied dat God Israël wil geven groter is dan Israël ooit heeft gekend en dat in ieder geval het gehele gebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee er toe behoort. Van groot belang is tevens nog Genesis 13:14-15. Het land zal voor altijd voor het volk Israël zijn!
Onze houding als Christenen
Wat doen we nu als christenen met deze wetenschap? Spreken we over deze dingen zoals de wereld dat doet? Hebben we het over ‘bezette gebieden’ of ‘Westbank’? Of nemen we de beloften van God serieus en spreken we gewoon over het aan Israël beloofde land overeenkomstig de door God genoemde grenzen?
Geloofsbelijdenis
Wij ‘van de vergadering’ zijn nooit erg van geloofsbelijdenissen gecharmeerd geweest, en terecht. Toch zijn ze niet nutteloos. Immers, een geloofsbelijdenis kan een hulpmiddel zijn om af te bakenen wat de inhoud van ons geloof is. De geloofsbelijdenis van de Reformatorische Kerken is zeer bekend. Maar ook in de Evangelische Wereld circuleren een aantal belijdenissen die de moeite van het lezen waard zijn, en om er de inhoud van ons geloof mee te doordenken. Een voorbeeld:
1. Wij geloven dat de Bijbel het geïnspireerde, onfeilbare en gezaghebbende Woord van God is.
2. Wij geloven dat er één God is, eeuwig bestaande in drie personen: Vader, Zoon en Heilige Geest.
3. Wij geloven in de Godheid van onze Here Jezus Christus, zijn maagdelijke geboorte, zijn zondeloze leven, zijn wonderen, zijn dood, die als offer plaatsvervangend en verzoenend is, zijn lichamelijke opstanding, zijn hemelvaart en zijn zitten aan de rechterhand van de Vader, en zijn persoonlijke wederkomst met macht en heerlijkheid.
4. Wij geloven dat ieder mens zondig en verloren is en daarom tot redding wederom geboren moet worden door de Heilige Geest.
5. Wij geloven in de bediening van de Heilige Geest in deze tijd. Door zijn inwoning wordt de christen in staat gesteld een godvruchtig leven te leiden.
6. Wij geloven in de wederopstanding van hen die behouden worden tot de opstanding ten leven en van hen die verloren gaan tot de opstanding ten oordeel.
7. Wij geloven in de geestelijke eenheid van hen die in Christus geloven.
Let wel, er zijn meer voorbeelden, waarvan sommige zelfs zeer uitgebreid zijn.
Wat heeft dit nu met Israël te maken? Welnu, dit. Ook ten aanzien van wat we geloven over Israël valt een soort belijdenis te maken. En ook hier kan dat nuttig zijn om er de inhoud van ons geloof over Gods volk mee te doordenken. Opnieuw een voorbeeld:
1. Wij geloven dat de Gemeente van Jezus Christus haar wortels heeft in het Bijbelse Joodse volk en dat er zegen rust in het liefhebben en zegenen, eren en respecteren van het Joodse volk en het toebidden van de vrede aan Jeruzalem.
2. Wij geloven dat God Israël niet heeft verstoten, noch dat de gemeente Israël heeft vervangen, maar dat de gelovigen uit de volken door Jezus Christus mede-erfgenamen zijn geworden van de belofte.
3. Wij geloven dat God zowel Israël als de Gemeente een bepalende, maar van elkaar te onderscheiden rol heeft gegeven in de uitwerking van Zijn heilsplan.
4. Het Nieuwe Testament maakt onderscheid tussen de Joodse gelovigen en de gelovigen uit de heidenen. Hoewel de twee één werden door Jezus Christus, mogen beiden hun identiteit behouden. Een niet-Jood wordt door de Messias wel mede-erfgenaam van beloften die aan Israël zijn gegeven, maar wordt daardoor niet verplicht tot het houden van alle geboden voor de Joden. Laat ieder blijven zoals hij was toen hij geroepen werd.
5. We moeten elkaar niets voorschrijven inzake eten en drinken, feestdagen, nieuwe manen of sabbatten omdat dit een schaduw is van hetgeen komt. Christus is de werkelijkheid! Evenzo geldt dit ten aanzien van de besnijdenis. Het onderhouden van Bijbelse feesten, tijden en wetten die aan Israël zijn gegeven, is niet van belang voor onze redding en heil. De Bijbelse feesten en tijden zijn leerzaam en waardevol voor alle gelovigen. Tegelijkertijd geloven wij dat de uitspraak van de apostelen in Jeruzalem met betrekking tot de geboden nog steeds bindend is voor gelovigen ‘uit de heidenen’.
6. God heeft aan de aartsvaders verbondsbeloften gegeven ten aanzien van het land Israël. Deze zijn beloften zijn eeuwig.
We staan achter Israël
We staan als Christenen ‘achter Israël’. Dat is mooi, maar wat houdt dat nu concreet in? Waaraan is zichtbaar dat we dat doen? In de praktijk kon dat nog wel eens tegenvallen. Daarom een aantal suggesties, die uiteraard in de eerste plaats van toepassing zijn voor de Vergadering van Gelovigen te Dokkum).
1. Richt in de bidstond een vast onderdeel ‘Israël’ in. Houd het levend door elke keer een concreet onderwerp uit de actualiteit te nemen.
2. Adopteer een project in Israël en geef financiële ondersteuning. We zijn een kleine gemeente, dus onze bijdrage zal klein zijn. De organisatie Christenen voor Israël kan hierover informatie geven.
3. Maak ‘het staan achter Israël’ ook zichtbaar. Koop een mooie landkaart van het land in Bijbelse tijden, lijst hem in en geef hem een prominente plaats ergens in ons gebouw.
4. Een stap verder zou kunnen zijn beide geloofsbelijdenissen af te drukken en er een aantal van te plastificeren. Misschien zouden ook de belijdenissen ergens een vast plaatsje kunnen krijgen.
5. Koop drie vlaggen, een Friese, een Nederlandse en een Israëlische. Hang ze elke zondagmorgen boven de ingang van ons lokaal.
Bedenk daarbij dat God zegen belooft aan gelovigen die Israël ondersteunen. We doen het uiteraard niet om de zegen in de wacht te slepen. Het gegeven echter dat God zegen belooft, mag ons overtuigen van het feit dat het hier om een zeer belangrijke zaak gaat. Zie eventueel nog eens het eerste artikel van deze serie.