Lijden zonder einde?

Door de eerdere artikelen over dit onderwerp kan de indruk zijn ontstaan dat de huidige toestand – een wereld vol pijn en lijden – altijd zal blijven voortduren. Godzijdank is dat niet het geval. De Bijbel belooft dat God eens een punt achter dit alles zal zetten. Paulus spreekt hierover in Athene.

30 God dan verkondigt, met voorbijzien van de tijden der onwetendheid, heden aan de mensen, dat zij allen overal tot bekering moeten komen;

31 omdat Hij een dag heeft bepaald, waarop Hij de aardbodem rechtvaardig zal oordelen door een man, die Hij aangewezen heeft, waarvan Hij voor allen het bewijs geleverd heeft door Hem uit de doden op te wekken. (Handelingen 17:30-31)

De Here Jezus leerde dat als mensen niet willen omkomen zoals zovelen, ze tot bekering moeten komen (Lukas 13:1-5). Sterven zonder gered te zijn is immers nog erger dan sterven door een ramp. Wie tot geloof is gekomen weet gered te zijn voor de eeuwigheid. Het is een wereld van verschil.

Paulus brengt de noodzaak tot bekering in verband met een dag van oordeel, die vast en zeker zal komen. Op die dag zal de Here Jezus rechtspreken. God heeft bewezen dat zijn Zoon Rechter zal zijn door Hem uit de doden op te wekken.

Als God de wereldgeschiedenis afsluit zal dat betekenen dat er miljoenen mensen zijn die niet tot geloof zijn gekomen. Zij hebben niet gekozen voor de uitweg die God hen bood. Daarom ook duurt het nu alweer tweeduizend jaar sinds de Here Jezus beloofde ‘spoedig terug te komen’ (Openbaring 22:12). Er is echter geen vergissing in het spel. De reden waarom God nog steeds niet heeft ingegrepen ligt in Zijn barmhartigheid. Petrus legt uit hoe dat zit.

De Here talmt niet met de belofte, al zijn er, die aan talmen denken, maar Hij is lankmoedig jegens u, daar Hij niet wil, dat sommigen verloren gaan, doch dat allen tot bekering komen. (2 Petrus 3:9)

We zagen al eerder in Ezechiël hoe God denkt over het verloren gaan van mensen.

Zeg tot hen: zo waar Ik leef, luidt het woord van de Here Here, Ik heb geen behagen in de dood van de goddeloze, maar veeleer daarin, dat de goddeloze zich bekeert van zijn weg en leeft. (Ezechiël 33:11a)

Ja, de dag komt dat al het lijden voorbij zal zijn. God zelf is degene die er het allermeest naar verlangt. Hij wil niets liever dan het lijden van de mensen wegnemen.

(…) Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. (Openbaring 21:4)

Ondertussen gaat het lijden dus onverminderd door. Het lijden is echter niet zinloos, want het is een instrument in Gods hand om gelovigen te veranderen, zodat ze meer op de Here Jezus gaan lijken. Ook gebruikt God lijden om mensen dichter bij Hem te brengen. Een paar voorbeelden.

  1. Het lijden kan dienen om God te verheerlijken.

37 Zie, ik ben te gering, hoe zal ik U bescheid geven? Ik leg de hand op mijn mond.

38 Eenmaal heb ik gesproken, maar ik doe het niet weer; ja tweemaal, maar ik ga er niet mee voort. (Job 39:37-38)

Slechts van horen zeggen had ik van U vernomen, maar nu heeft mijn oog U aanschouwd. (Job 42:5)

Deze woorden spreekt Job aan het eind van het boek dat zijn naam draagt. Er was hem zoveel overkomen, dat hij God ter verantwoording wilde roepen. God reageerde, maar legde geen verantwoording af. Integendeel, Job krijgt voorbeelden van Gods almacht te zien. Uiteindelijk leidt dat ertoe dat hij zijn eigen geringheid beseft en Gods grootheid leert zien.

  1. Paulus laat aan het begin van de tweede Korintebrief zien dat het lijden een vormende functie kan hebben.

3 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, de Vader der barmhartigheden en de God aller vertroosting,

4 die ons troost in al onze druk, zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen met de troost, waarmede wijzelf door God vertroost worden.

5 Want gelijk het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo valt ons door Christus ook overvloedig vertroosting ten deel.

6 Worden wij verdrukt, het is u tot troost en heil; worden wij getroost, het is u tot een troost, die zijn kracht toont in het doorstaan van hetzelfde lijden, dat ook wij ondergaan. (2 Korinte 1:3-6)

Het lijden dat ons overkomt helpt ons anderen die ook lijden te begrijpen, te troosten en te ondersteunen.

  1. Van een geheel andere orde zijn de gebeurtenissen die Lukas beschrijft in het boek Handelingen.

Zij dan, die verstrooid werden, trokken het land door, het evangelie verkondigende. (Handelingen 8:4)

Stefanus is gestenigd, de gemeente wordt verwoest, de leden verstrooid. Toch is er reden tot vreugde, het evangelie wordt immers nu aan anderen gepredikt.

Vrede in het hart

Hoewel een christen ‘ook maar een mens is’, laat de Bijbel er geen twijfel over bestaan dat gelovigen in dit alles Gods vrede in het hart kunnen ervaren. Paulus maakt dit duidelijk in zijn brief aan de Filippenzen.

5 (…) De Here is nabij.

6 Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God.

7 En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus. (Filippi 4:5-7)

We staan er niet alleen voor, want de Here is nabij! (vers 5). In vers 6 en 7 lezen we wat ons te doen staat. Maar ook: zie op de man van smarten.

Want doordat Hij zelf in verzoekingen geleden heeft, kan Hij hun, die verzocht worden, te hulp komen. (Hebreeën 2:18)

15 Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medevoelen met onze zwakheden, maar een, die in alle dingen op gelijke wijze (als wij) is verzocht geweest, doch zonder te zondigen.

16 Laten wij daarom met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid ontvangen en genade vinden om hulp te verkrijgen te gelegener tijd. (Hebreeën 4:15-16)

De conclusie is duidelijk. Hebben we geen vrede dan ligt dat aan onszelf. Dat wil uiteraard niet zeggen dat het gemakkelijk is. Het betekent ook niet dat het lijden wordt weggenomen. Het betekent wel dat zoals de Here Jezus door lijden heen werd volmaakt, God met de gelovigen dezelfde weg wil gaan, gericht op de volmaaktheid.

(…) de Leidsman hunner behoudenis door lijden heen zou volmaken. (Hebreeën 2:10)

(… ) Hij zal u, na een korte tijd van lijden, volmaken, bevestigen, sterken en grondvesten. (1 Petrus 5:10)

Ik sluit af met een gedachte van Gerald Troost.

SCHULD!

‘Geloven is een sprong in de armen van de hemelse Vader.’ Dat klinkt je misschien wat makkelijk in de oren. Misschien maakt het je wel boos. Er blijven nog zoveel vragen. Hoe zit het met de miljoenen mensen die door oorlog omkomen? Hoe zit het met mijn vriendin die seksueel misbruikt is? Hoe zit met die man of vrouw die mij zo’n pijn heeft gedaan? Waarom grijpt God niet in? Waar is die God in al mijn zorgen en pijn?

Zulke vragen zijn heel menselijk. David schreeuwde zijn vragen uit naar God. Jij mag je vragen ook uitschreeuwen naar God. Er is zoveel wat wij als mensen niet begrijpen. Toch is het goed om je elke keer weer af te vragen of je God de schuld kunt geven. Is Hij degene die de aarde tot een puinhoop maakt?

God kwam als mens om te boeten voor onze fouten. Aan het kruis offerde God alles wat Hij zo liefhad. Zijn eigen Zoon Jezus stierf voor jou en mij. Geef God niet de schuld, maar je schuld.

Gerald Troost uit ‘In Balans’